Clubicoon Mark Blenckers stopt bij Volharding 1: ‘Titel zou mooi afscheid zijn’

Het nieuws dat hij gaat stoppen bij Volharding 1, was bij clubinsiders al een paar weken bekend. Aanvoerder Mark Blenckers, die als 17-jarige A-junior op 29 maart 2005 in Weert tegen Wilhelmina’08 onder toenmalig hoofdtrainer Chris Burhenne voor de Vierlingsbeekse hoofdmacht debuteerde, vindt het na afloop van dit seizoen welletjes. “Het zou mooi zijn om met een titel afscheid te nemen, daar gaan we alles aan doen”, meldt de 38-clubicoon, die in zijn Volharding-jaren 145 doelpunten maakte en 33 gele kaarten en geen rode kaart pakte (bron: Herman Denen), op de website van Volharding. 

Tegen SV Valkenswaard speelde hij vorige week zondag zijn vierhonderdste officiële wedstrijd voor Volharding. Een duel waaraan hij vanwege het zure 4-3 verlies met weinig voldoening terugdenkt. Met veel plezier kijkt hij wél terug op zijn imposante voetballoopbaan, waarin hij onder meer twee keer kampioen in de tweede klasse werd met Volharding. In het seizoen 2015-2016 onder leiding van Sjoerd van der Coelen en in het seizoen 2021-2022 onder de hoede van Johan Vullings.

Voorzitter Roel Gerrits overhandigt Mark Blenckers een voetbalbeeldje als herinnering aan zijn 400ste wedstrijd in Volharding 1. Foto Pieter Jenniskens

“Op dat laatste kampioenschap met Johan ben ik toch wel het meest trots”, zegt de in Vierlingsbeek geboren en getogen Blenckers. “Voor aanvang van dat seizoen moest ik erg veel tijd steken in het weer fit worden na twee vervelende coronaseizoenen. Ik was te zwaar, trainde vanwege de toen geldende coronarichtlijnen maanden apart van de groep. Veel mensen hebben me toen afgeschreven als voetballer, maar ik heb me teruggeknokt en dat seizoen alle 26 competitiewedstrijd gespeeld en daarin 9 doelpunten gemaakt. Dat seizoen, met als klapstuk het kampioenschap, was een zege op mezelf. Een seizoen ook waarin we met een hechte groep een stuk of zes finales moesten spelen in de strijd om de titel. Toen mijn twee dochters Lot en Jolie en mijn vriendin Juul me na afloop van de kampioenswedstrijd op het veld in Vianen kwamen feliciteren, kwamen die emoties los. Dat kampioenschap voelde als loon naar werken.”

“Maar ook het eerste kampioenschap onder leiding van Sjoerd was prachtig”, vervolgt hij. “Dat was eigenlijk voor het eerst dat ik voelde hoeveel impact een kampioenschap van Volharding heeft op het dorp. Na de 0-4 zege op Prinses Irene, waarin ik de 2-0 maakte, barstte een groot dorpsfeest los. Toen pas besefte ik hoe belangrijk Volharding voor veel mensen in Vierlingsbeek is. Niet alleen als voetbalclub, maar ook als sociaal ontmoetingspunt. De club leeft.”

Ook na de laatste titelwinst in de tweede klasse F hing hij zijn voetbalschoenen nog niet aan de wilgen. Traditiegetrouw gonsde het weer van de geruchten dat hij zou stoppen. Velen zeiden zelfs tegen hem dat het mooi afscheid nemen is met een titel. “En dan begonnen ze natuurlijk weer over mijn leeftijd”, grijnst Blenckers nu. “Maar voor mij was duidelijk dat ik zeker nog een seizoen door wilde gaan. Ik was topfit en had zin in dat nieuwe avontuur in de eerste klasse. Ik was er gewoon nog niet aan toe en genoot en geniet nog altijd erg veel van het spelletje en de sfeer binnen de club.”

Desondanks besloot de voetballiefhebber bij uitstek onlangs dat het na dit seizoen mooi is geweest. Maar eigenlijk wil hij daar nu nog niet te veel aan denken. “Dat is voor later”, zegt hij. “We doen net als vorig seizoen weer mee om de titel. Het zal niet makkelijk worden, het onderlinge niveauverschil tussen veel ploegen in de eerste klasse F is erg klein, maar het kan. Er is geen uitgesproken favoriet. En zolang die kans er is, moet je er ook voor gaan. Die instelling heb ik altijd gehad en in al die jaren ook aan anderen proberen over te dragen.” Met een lach: “Ik wil gewoon zoveel mogelijk prijzen pakken. Dat wilde ik in de jeugd al en die drive heb ik nu nog.”

Hij koestert de herinneringen. Aan voetbalwedstrijden, trainingen, uitstapjes, al die uren die hij op het veld en in de kantine doorbracht en de brede vrienden- en kennissenkring die hij aan zijn lange voetballoopbaan heeft overgehouden. En is de club dankbaar voor de kansen die hij kreeg. “Ik voel me thuis bij Volharding. Als jongetje ben ik hier begonnen met voetballen en buiten twee seizoenen bij HVCH in Heesch en Rood Wit in Groesbeek heb ik hier altijd met veel plezier gevoetbald. Bij Volharding staat het prestatieve hoog in het vaandel, maar is de gezelligheid zeker zo belangrijk. Dat past bij mij als voetballer en als mens. Volharding is en blijft voor mij de mooiste club die er is. Ik stop na dit seizoen bij het eerste, maar ben natuurlijk niet weg bij de club.”

(Bron: website Volharding)